„O, szczęście nieskończone, jak rzadko można cię spotkać! Dlaczego tak się dzieje? Ponieważ stworzenie nie umie pozostawić siebie całkowicie Bogu w świętym zawierzeniu. Nie ma ono wystarczająco dużo ufności w Bożą dobroć ani cierpliwości, by na nią oczekiwać. Błogosławione zawierzenie, w którym dusza jest podtrzymywana w boski sposób! Bóg jest jej życiem, siłą i oparciem, choć ona go nie odczuwa. Początki tego stanu są ciemne, lecz potem staje się on pełen światła.”