Ukazał się właśnie trzeci tom z serii Mectildiana: Mistyczne przyjaźnie Matki Mechtyldy od Najświętszego Sakramentu.
Mistyczne przyjaźnie Matki Mechtyldy od Najświętszego Sakramentu to antologia fragmentów korespondencji między założycielką a kilkoma współczesnymi jej mistykami. Wybór obejmuje także wypowiedzi skierowane do wewnętrznego kręgu osób, dla których była duchową przewodniczką. Jest to jeden z bardzo nielicznych zbiorów tekstów, przydatnych każdemu czytelnikowi w poszukiwaniach duchowych. Zasługuje na niemniejsze uznanie niż korespondencja Franciszka Salezego, Jana Surina, Marii od Wcielenia, Joanny Marii Guyon czy Franciszka Fénelona.
Katarzyna Mechtylda de Bar (1614-1698), dzielna Lotarynka, anuncjatka, która została benedyktynką, a potem założycielką, wielokrotnie przemierzyła Królestwo Francji i przeżyła niemal cały XVII wiek, pokonując wiele zewnętrznych i wewnętrznych przeszkód. Ukazujemy jej wewnętrzną ewolucję, od żarliwej młodej kobiety, która spotyka mistyków normandzkich, aż do czcigodnej Matki Mechtyldy od Najświętszego Sakramentu, „świętej” w oczach Pani Guyon i Fénelona.
Matka Mechtylda mówi otwarcie do przyjaciół i do kręgu swoich duchowych córek – benedyktynek. Jako testament pozostawia dwa słowa „przylgnąć – adorować”, sytuując się mistycznie na linii Jana od Krzyża, Benedykta Canfielda i Jana de Bernières’a. Jej utrwalone na piśmie słowa są skarbem zachowanym do naszego użytku.
