Rok z M. Mechtyldą

Pójdźmy do żłóbka w duchu wiary i trwajmy u stóp Najświętszej Matki Bożej. Idźmy, idźmy rzucić się do Jej stóp, by Jej powinszować i często powtarzajmy te słowa: „Matka Boża”, ponieważ wchodzi Ona w posiadanie tego zaszczytnego tytułu. Uniżenie Syna stanowi chwałę Matki, a zaszczytna rola Matki Boga wynosi Ją na tak wysoki stopień dostojeństwa i godności, że można powiedzieć, iż wyżej jest już tylko Bóstwo.

Pragnę ogłosić wam pokój wraz ze świętymi aniołami, którzy zwiastowali go pasterzom. Chwała Bogu Najwyższemu, a na ziemi Pokój ludziom dobrej woli. Pokój w waszych duszach, pokój w pamięci, pokój w umyśle, pokój w woli, pokój z Bogiem, pokój ze stworzeniami, pokój z sobą samą. Pokój, pokój, pokój w niebie i na ziemi, pokój w głębi waszych serc.

Wiedzcie, że to Jezus Chrystus jest sprawcą wszelkiego dobra w nas. On sam JEST, tak jak Bóg sam JEST. Na ziemi nie powinno się mieć i widzieć niczego poza Jezusem Chrystusem. On rodzi się w ciemnościach nocy, w milczeniu i spokoju. Również w naszych duszach chce rodzić się nieustannie, w ciemnościach nagiej wiary, w milczeniu naszych zmysłów i namiętności, w pokoju i uciszeniu naszych władz.

Myślę, że w tym świętym czasie powinnaś przebywać w drogocennym towarzystwie świętego Dzieciątka Jezus, Jego błogosławionej Matki oraz świętego Józefa. Ponieważ Kościół ukazuje nam godną uwielbienia tajemnicę Jego narodzenia, winnyśmy starać się wniknąć w nią i trwać w niej, na ile to będzie dla nas możliwe, odcinając się od wszystkiego innego, aby zająć się wyłącznie oddawaniem czci Bogu-Dziecięciu. Nie zapomnij prosić Go o uczestnictwo, jakie przeznaczyła dla ciebie w tej tajemnicy Jego miłość, a zwłaszcza wnikaj, w miarę możności, w łaskę Jego świętego dziecięctwa.

Żyjmy przez Jezusa-Hostię, gdyż rodząc się przyjmuje na siebie ten stan. Jedynym naszym obowiązkiem w tym domu jest bycie hostią nieustannie składaną w ofierze dla wynagrodzenia za grzechy naszych braci. W tym celu wypełniamy różne zewnętrzne praktyki, co jednak byłoby jedynie hipokryzją, gdyby nasze wnętrze nie było przeniknięte dyspozycjami Jezusa ubogiego, upokorzonego i cierpiącego. Przylgnijmy do Jezusa i zjednoczmy się z Nim, aby On sam w nas wynagradzał.

Och, jak prawdziwe jest powiedzenie: Non in solo pane vivit homo – Nie samym chlebem żyje człowiek (Pwp 8,3, por. Mt 4,4). Żyj więc przez to Boskie Słowo. Niech Ono będzie pokarmem twej duszy. Zwracaj się do Tej, która dostąpiła zaszczytu poczęcia wiekuistego Słowa i proś, by dzięki Niej narodziło się Ono również w twoim sercu. Niech wyjedna ci łaskę zamknięcia zmysłów na hałas miłości własnej, abyś samotna w swym wnętrzu mogła słuchać pouczeń Dzieciątka Jezus. Przemawia Ono naprawdę głośno przez głębokie i zadziwiające milczenie.