„Odwagi, oddaj się cała Jezusowi Chrystusowi, łasce, która wydobędzie cię z ciebie samej. Radzę ci codziennie poddawać się działaniu mocy Jezusa w Najświętszym Sakramencie i łasce Jego wielkich wyniszczeń. Błagaj tę boską Wszechmoc, aby mocno cię pociągnęła, rozerwała twoje więzy i zniszczyła w tobie to wszystko, co sprzeciwia się królowaniu Jezusa Chrystusa.”
25 listopada
„Dusze dążące do Boga mają taki rodzaj zażyłości z naszym Panem Jezusem Chrystusem, który zobowiązuje mnie do odnoszenia się z szacunkiem nie tyle po prostu do tych dusz, ile do łaski Jezusa Chrystusa działającej w nich. Tak więc szanuję nie ciebie jako stworzenie, ale Boga prawdziwie królującego w tobie.”
24 listopada
„Zachęcam cię do ukochania tego, co niszczy twoją miłość własną, burzy twe sprawy i poczucie zadowolenia. Zagub siebie tak, jak to tylko będzie dla ciebie możliwe i pragnij całym sercem ustanowienia królestwa Jezusa Chrystusa. Nie zaniedbaj niczego, co jest w zasięgu twoich możliwości, aby je w tobie przygotować i zachować w jego miłości.”
23 listopada
„Powinnyśmy mieć gorliwe pragnienie wyrwania z naszych serc wszystkiego, co sprzeciwia się naszemu Panu wszechwładnie w nas królować i mieć w nas upodobanie. To od nas samych trzeba rozpocząć wynagradzanie chwały tego godnego miłości Zbawcy. To w nas na początku trzeba ustanowić Jego królestwo. To w nas sprawiedliwość i świętość powinny dokonywać swego dzieła, by uczynić z nas prawdziwe żertwy.”
Uroczystość Jezusa Chrystusa Króla Wszechświata
„Chciałybyście, abym wam powiedziała o dwóch rzeczach, których pragnie od nas Bóg. Pierwsza: abyśmy patrzyły na Jezusa, Jego Syna, jako na naszego Króla i najwyższego Władcę, abyśmy oddawały Mu nieustannie hołd, abyśmy przedstawiały Mu wszystkie nasze potrzeby i pokładały niezachwianą ufność w Jego wszechmocnej dobroci. Druga: abyśmy stanowiły jedno, to znaczy, abyśmy były zjednoczone sercem i duchem w Jego boskiej miłości.”
21 listopada – Ofiarowanie Najświętszej Maryi Panny w świątyni
„Najświętsza Dziewica opuszcza wszystko, aby podążać za Panem, który prowadzi Ją do świątyni. Tak, jest tam prowadzona przez Ducha Bożego. Jest Ona, moje siostry, żertwą najświętszą i najdoskonalszą, jaka została ofiarowana Bogu od początku świata aż do tamtej chwili, i od której Najdostojniejsza Trójca otrzymała chwałę i upodobanie nieskończone. Lecz cóż robi Ona w świątyni? W sposób najwznioślejszy i najdoskonalszy praktykuje wszystkie cnoty: jest łagodna, uczynna, miłująca bliźnich, zawsze zajęta Bogiem, którego nieustannie adoruje w świątyni swego wnętrza.”