Wiadomości

W wydawnictwie Médiaspaul ukazała się książka autorstwa Gérarda Hoffbecka: Le désir éperdu de Dieu : Une vie de Mectilde du Saint-Sacrement (Gorące pragnienie Boga. Życiorys Mechtyldy od Najświętszego Sakramentu).

Mechtylda od Najświętszego Sakramentu (1614-1698) to wyjątkowa kobieta, którą pilnie trzeba było wydobyć z zapomnienia.

Po pierwsze dlatego, że jego życie składa się z przygód, godnych powieści o płaszczu i szpadzie. Urodzona w Wogezach, gdzie zostaje zakonnicą, a nawet przełożoną w klasztorze anuncjatek, cierpi z powodu zbrojnego konfliktu między Ludwikiem XIV a księciem Lotaryngii, ucieka, tworzy instytut zakonny (Benedyktynki Najśw. Sakramentu), część życia spędza w służbie swoim fundacjom, podobnie jak Teresa z Avila. Pozostaje w stałym kontakcie osobistym lub korespondencyjnym z wielkimi tego świata (królową Anną Austriaczką, księciem Lotaryngii, królową Polski) i głównymi postaciami duchowymi swoich czasów (św. Wincenty a Paulo, św. Jan Eudes, ks. Ollier itp.).

Następnie i przede wszystkim dlatego, że ona sama jest ważną postacią duchową. Jest jednym z tych wielkich autorów listów, którzy tą drogą sprawowali kierownictwo duchowe, inspirując swych licznych rozmówców. W ślad za francuską szkołą duchowości Mechtylda doświadcza, że to właśnie w jej osobistej historii Jezus nadal się wciela. W głębi jej wnętrza, jak i w wydarzeniach, które mają miejsce w jej życiu: prześladowaniach, wojnie, chorobie. Ma szczególne nabożeństwo do Maryi Dziewicy i, zgodnie z linią duszpasterskiej realizacji postanowień Soboru Trydenckiego, zwraca szczególną uwagę na Najświętszy Sakrament, miejsce rzeczywistej obecności Chrystusa i – dla niej – szczyt Wcielenia.

http://mediaspaul.fr/catalogue/desir-eperdu-de-dieu-le-10026

Książkę można nabyć na niemieckim Amazonie: https://www.amazon.de/dp/2712215273/

14 października 2017 w kaplicy św. Rocha w Saint-Dié – rodzinnym mieście Matki Mechtyldy, została odsłonięta tablica pamiątkowa na jej cześć.

Historia kapliczki, pierwotnie pod wezwaniem Matki Bożej Pocieszenia, św. Sebastiana i św. Rocha, sięga początku XVI wieku. 100 lat później stała się ona celem dziecięcych pobożnych eskapad Kasi de Bar, znanej później pod zakonnym imieniem Matki Mechtyldy od Najświętszego Sakramentu. Oto co relacjonuje autorka jednego z pierwszych życiorysów Matki:

Ze czcią i miłością Najświętszego Sakramentu łączyła czułe nabożeństwo do Najświętszej Dziewicy. Każdego ranka nawiedzała Jej kapliczkę pod wezwaniem Matki Bożej z Ortimont, znajdującą się na wzgórzu w pobliżu Saint-Dié. Uzyskała pozwolenie na udawanie się na Mszę świętą do pobliskiego kościoła kapucynów i korzystając z tej okazji biegła pośpiesznie to tej kapliczki, zamiatała ją i ozdabiała najlepiej, jak umiała, a potem wracała wysłuchać Mszy, nie mówiąc o tym nikomu.

Dowiedziałyśmy się tego od niej samej. Nawiązując do tego mówiła, że ma wielkie zobowiązania wobec Najświętszej Matki Bożej, która ustrzegła ją wówczas od wielu niebezpieczeństw, na jakie naraziła się przez tę zbyt gwałtowną i nieroztropną gorliwość młodości.

(rękopis Vrs IV/1, 16-17)

Nadłożenie ponad 5 kilometrów musiało zająć dziecku sporo czasu, nawet jeśli pokonywało ten dystans biegiem. Państwo de Bar z pewnością nie byli nadopiekuńczymi rodzicami, skoro nie zauważali, że ich córka znika na tak długo!

Tablicę pamiątkową, w obecności kilku mniszek oraz przedstawicieli władz miasta, odsłoniła Matka Marie Véronique Ducroq, prezeska Federacji Francuskiej Benedyktynek Najśw. Sakramentu. Napis głosi:

Najświętsza Dziewica, nasza Matka,
ma dla nas niespodziewaną czułość.
Schrońmy się w cieniu jej opieki. 

Katarzyna Mechtylda de Bar (1614-1698)
Założycielka Benedyktynek od Nieustającej Adoracji Najświętszego Sakramentu,
jako dziecko przychodziła codziennie modlić się w tej kaplicy.

Ukazał się właśnie trzeci tom z serii Mectildiana: Mistyczne przyjaźnie Matki Mechtyldy od Najświętszego Sakramentu.

Mistyczne przyjaźnie Matki Mechtyldy od Najświętszego Sakramentu to antologia fragmentów korespondencji między założycielką a kilkoma współczesnymi jej mistykami. Wybór obejmuje także wypowiedzi skierowane do wewnętrznego kręgu osób, dla których była duchową przewodniczką. Jest to jeden z bardzo nielicznych zbiorów tekstów, przydatnych każdemu czytelnikowi w poszukiwaniach duchowych. Zasługuje na niemniejsze uznanie niż korespondencja Franciszka Salezego, Jana Surina, Marii od Wcielenia, Joanny Marii Guyon czy Franciszka Fénelona.

Katarzyna Mechtylda de Bar (1614-1698), dzielna Lotarynka, anuncjatka, która ​​została benedyktynką, a potem założycielką, wielokrotnie przemierzyła Królestwo Francji i przeżyła niemal cały XVII wiek, pokonując wiele zewnętrznych i wewnętrznych przeszkód. Ukazujemy jej wewnętrzną ewolucję, od żarliwej młodej kobiety, która spotyka mistyków normandzkich, aż do czcigodnej Matki Mechtyldy od Najświętszego Sakramentu, “świętej” w oczach Pani Guyon i Fénelona.

Matka Mechtylda mówi otwarcie do przyjaciół i do kręgu swoich duchowych córek – benedyktynek. Jako testament pozostawia dwa słowa “przylgnąć – adorować”, sytuując się mistycznie na linii Jana od Krzyża, Benedykta Canfielda i Jana de Bernières’a. Jej utrwalone na piśmie słowa są skarbem zachowanym do naszego użytku.

http://www.paroleetsilence.com/Les-amities-mystiques-de-Mere-Mectilde-du-Saint-Sacrement-1614-1698_oeuvre_12005.html

Eucharystią w kościele klasztoru warszawskiego, sprawowaną w intencji beatyfikacji służebnicy Bożej Matki Mechtyldy od Najświętszego Sakramentu, zakończył się Rok Mechtyldiański obchodzony z okazji 400-lecia urodzin Matki. Mszę św. koncelebrowali: Ks. dr Andrzej Tulej, kapelan, i Ks. Rafał Kędzierski (“Fidei donum” – Lublana, Słowenia), a homilię wygłosił O. Szymon Hiżycki  OSB.

Ewangelia

Homilia O. Szymona 

W dniach 10-15 marca 2014 r. w klasztorze w Rosheim w Alzacji odbyło się zebranie Konfederacji Mniszek Benedykynek od nieustającej adoracji najśw. Sakramentu. Zebraniu przewodniczył delegat Stolicy Świętej O. Mark Butlin, benedyktyn z opactwa Ampleforth. W obradach wzięły udział – zgodnie ze Statutami – przedstawicielki wszystkich 6 federacji (francuskiej, polskiej, włoskiej, niemieckiej, holenderskiej i Innocentego XI) oraz przeorysze niesfederowanych jeszcze klasztorów z Ugandy. Gośćmi zebrania byli Ks. Bp Jean-Pierre Gralet ze Strasbourga, który wygłosił konferencję Wspólnota chrześcijańska – utopia czy rzeczywistość?, oraz O. Joël Letellier OSB, postulator procesu beatyfikacyjnego Matki Mechtyldy i dyrektor serii wydawniczej Mectildiana, który przedstawił aktualny stan prac nad pismami Matki i postępy procesu beatyfikacyjnego. Uczestnicy zapoznali się ze sprawozdaniami poszczególnych federacji, przegłosowano również poprawki do Statutów Konfederacji.

W roku jubileuszowym 400-lecia urodzin Matki Mechtyldy nie mogło zabraknąć pielgrzymki do kilku miejsc z nią związanych w nieodległej Lotaryngii. W Saint-Dié, rodzinnym mieście Matki, w katedrze, zbudowanej na miejscu kościoła, w którym została ochrzczona, siostry odnowiły przyrzeczenia chrztu podczas Eucharystii koncelebrowanej pod przewodnictwem Ks. Bp. Jean-Paul Mathieu, a następnie w pobliskim Ortimont nawiedziły kapliczkę, którą w dzieciństwie opiekowała się M. Mechtylda. Na placu przed dawnym klasztorem benedyktynek w Rambervillers (obecnie mediateka), gdzie Matka złożyła profesję w 1640 r., wszyscy ze wzruszeniem odśpiewali Suscipe (Przyjmij mnie, Panie – werset psalmu, śpiewany przy składaniu ślubów w klasztorach benedyktyńskich). Na nieszpory uczestnicy pielgrzymki udali się do znajdującego się nieopodal kościoła św. Liberii (kościół klasztorny został zburzony w czasie rewolucji francuskiej), gdzie spoczywają szczątki Matki Benedykty od Męki Pańskiej – mistrzyni nowicjatu Matki Mechtyldy, później długoletniej przeoryszy w Rambervillers.

Poniżej mały fotoreportaż 🙂

Galeria zdjęć z zebrania

Pielgrzymka lotaryńskimi śladami Matki Mechtyldy