„Istnieją dwa rodzaje wiary: spekulatywna i praktyczna. Wiara spekulatywna bez praktycznej nie zbawi nas. Trzeba więc ćwiczyć się w wierze praktycznej. Widzę Boga, który się uniża, unicestwia, a jeszcze chciałabym być czymś w oczach stworzeń! Bóg porzuca całą swoją wielkość, moc i wszystko inne, a ja chcę być czymś i posiadać oparcie! Bóg się uniża, a ja chcę się wywyższać!”
9 grudnia
„Pragnijcie gorąco Jezusa, a posiądziecie Go. Przyjdzie do waszych serc. Niech tylko to pragnienie was ożywia. Lecz powiecie mi: Aktualna konieczność zmusza nas do posiadania innych pragnień. Niezależnie od tego jak wielką byłaby ta konieczność, trzeba pragnąć tylko Jezusa i Jego królowania w nas. On sam mówi o tym i nam to obiecuje, musicie Mu wierzyć: Starajcie się naprzód o królestwo Boga i o Jego sprawiedliwość, a to wszystko będzie wam dodane (Mt 6,33).”
7 grudnia – wigilia Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny
„O, chwalebne Poczęcie! Jedynie Matka Boża została nim uprzywilejowana. Rozradujmy się jej szczęściem. Miejmy dla tego misterium więcej szacunku i uczucia niż kiedykolwiek wcześniej. O, jak jestem wdzięczna tym, którzy kochają to święto! Mogę zapewnić, że wszystkim, którzy kochają i czczą bezcenną tajemnicę Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Dziewicy, Maryja wynagrodzi to łaskami na tym świecie i chwałą w przyszłym. Po Najświętszym Sakramencie i tajemnicach Jezusa ta powinna być najmilsza naszemu sercu.”
6 grudnia – II Niedziela Adwentu
„Och! Jakież szczęście dla duszy, która bardzo pragnąc Jezusa Chrystusa posiadła Go wreszcie i doświadcza skutków Jego obecności; nie dzięki zmysłom, ale dzięki wierze, która podnosi ją ponad nią samą, ponad stworzenia i wszystko to, co ludzkie! Jakże jest szczęśliwa umiejąc zadowolić się Bogiem, adorując Go w swym wnętrzu przez tajemnicze przyzwolenie na Jego działanie.”
5 grudnia
„Wzrastają pragnienia Najświętszej Dziewicy, a są one tożsame ze świętymi pragnieniami Jezusa. Będąc poruszaną i ożywianą przez Jego Boskiego Ducha, wraz ze swym Synem rozpala się Ona gorącym pragnieniem uświęcenia wszystkich ludzi. I choć jest otoczona chwałą w Niebie nie ustaje w gorliwości o ich doskonałość, wykorzystując swoje możliwości, aby narodził się On wewnętrznie w każdym sercu, tak jak narodził się raz, w doczesności, w stajni betlejemskiej.”
4 grudnia
„Niech ożywia was szacunek i miłość dla Jezusa Chrystusa. Misterium Jego narodzenia powinno was do tego łatwo prowadzić. Widzimy w nim, że Jezus oddaje nam siebie samego i że zstępuje z nieba na ziemię po to, by złożyć się za nas w ofierze. Czyż można zobaczyć większy dowód Jego miłości? Och, moje siostry, odwzajemnijmy ją, okazując Mu naszą miłość przez nową wierność wymaganiom, jakie stawia On przed nami w naszym powołaniu żertwy.”