„Proście Najświętszą Matkę Bożą, by dała wam pewien udział w swojej pokorze, by zniszczyła pychę waszego wnętrza i przygotowała wasze serca tak, by przyciągnęły ku sobie Jej Syna. Nic Go tak nie zachwyca jak dusza, która zna siebie do głębi i trwa w Jego świętej obecności w maleńkości i uniżeniu, gdyż bycie pokornym jest właściwością Jezusa; On sam tylko umiał się uniżyć.”
21 grudnia
„Odmówcie trzy razy werset: Quia respexit – Bo wejrzał [na uniżenie swojej służebnicy] (Łk 1,48), by uczcić niezgłębioną pokorę Najświętszej Matki Bożej, która dzięki tej pokorze jakby wyrwała z łona Ojca Przedwiecznego Jego Boskie Słowo. Tak, wolno się tak wyrazić: głęboka pokora przyciągnęła do Jej Serca Boskie Słowo słodką przemocą. To Serce miało dla Niego tyle uroku, iż wydaje się, że przedkładał je nad niebo.”
8 grudnia – Niepokalane Poczęcie Najświętszej Maryi Panny
„Jesteś cała piękna, o dostojna Maryjo, i żadnej zmazy nie ma w Tobie. Duch Święty zachował Cię od grzechu pierworodnego nie chcąc, by Twoje dziewicze ciało, z którego miało zostać utworzone święte Człowieczeństwo Jezusa, było skalane. Winszujemy Ci, piękna Królowo, przedmiocie upodobania Najświętszej Trójcy. Składamy Ci hołdy, cześć i poddajemy się Twej władzy jako Wybrance Ojca, Umiłowanej Syna i Rozkoszy Ducha Świętego.”
7 grudnia – wigilia Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny
„O, chwalebne Poczęcie! Jedynie Matka Boża została nim uprzywilejowana. Rozradujmy się jej szczęściem. Miejmy dla tego misterium więcej szacunku i uczucia niż kiedykolwiek wcześniej. O, jak jestem wdzięczna tym, którzy kochają to święto! Mogę zapewnić, że wszystkim, którzy kochają i czczą bezcenną tajemnicę Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Dziewicy, Maryja wynagrodzi to łaskami na tym świecie i chwałą w przyszłym. Po Najświętszym Sakramencie i tajemnicach Jezusa ta powinna być najmilsza naszemu sercu.”
21 listopada – Ofiarowanie Najświętszej Maryi Panny w świątyni
„Najświętsza Dziewica opuszcza wszystko, aby podążać za Panem, który prowadzi Ją do świątyni. Tak, jest tam prowadzona przez Ducha Bożego. Jest Ona, moje siostry, żertwą najświętszą i najdoskonalszą, jaka została ofiarowana Bogu od początku świata aż do tamtej chwili, i od której Najdostojniejsza Trójca otrzymała chwałę i upodobanie nieskończone. Lecz cóż robi Ona w świątyni? W sposób najwznioślejszy i najdoskonalszy praktykuje wszystkie cnoty: jest łagodna, uczynna, miłująca bliźnich, zawsze zajęta Bogiem, którego nieustannie adoruje w świątyni swego wnętrza.”
31 października
„Jeżeli wszyscy święci są świętymi dzięki zjednoczeniu z Jezusem Chrystusem, które osiągnęli na ziemi, cóż powiemy o świętości Najświętszej Matki Bożej? Przez dziewięć miesięcy nosiła w swym łonie świętość osobową i cielesną Jezusa Chrystusa, zjednoczonego unią hipostatyczną ze Słowem. O, jakież było udzielanie się tej świętości Sercu Najświętszej Dziewicy!”