„Uważam, że aby dobrze przeżyć okres Adwentu, należy czynić trzy rzeczy: Po pierwsze, zachowywać głębokie milczenie wewnętrzne i zewnętrzne, aby uczcić milczenie Boskiego Słowa w łonie Jego Najświętszej Matki. Następnie, strzec samotności i oddalenia od wszelkiego rodzaju stworzeń przez cześć dla samotności Boga-Słowa we wnętrzu Jego Najświętszej Matki.”
17 listopada
„Uniżenie ducha polega na kapitulacji własnego osądu, na świętej wzgardzie swojego punktu widzenia, na byciu niczym we własnych oczach i w oczach innych. Powiemy o tym więcej innym razem. Jednocześnie skłaniaj się ku obecności naszego Pana i wystrzegaj się szukania w sobie ukrytych podpórek. Uprość się wewnętrznie na tyle, na ile to będzie dla ciebie możliwe.ć
29 października
„Moje kochane siostry, nasz Pan Jezus Chrystus jest wielkim Mistrzem, jest godny uwielbienia w swych boskich lekcjach. To On pouczył rzesze świętych mężczyzn i kobiet, którzy z miłości do Niego dobrowolnie oddzielili się od stworzeń. Ci wielcy święci uświęcili się przez samotność, milczenie, całkowite wyniszczenie siebie samych, żyli jak martwi, zapomniani przez wszystkich. O, jak ten sposób życia wydaje mi się święty! „
11 października
„Nie powinnaś przywłaszczać sobie żadnej usługi, którą ci się wyświadcza, bo to Jezusowi Chrystusowi służy się w twojej osobie. Naprawdę jesteś uboga pod każdym względem: uboga w cnotę, łaskę, doskonałość, dobro, uboga we wszystko. Czyż to nie Bóg daje ci każdą rzecz, czyż to nie Jego prosisz codziennie o chleb? Nic nie należy do ciebie, nawet jedna myśl.”
6 października
„Zasięg ślubu ubóstwa sięga bardzo daleko. Są tacy, którzy opierają całe swoje zobowiązanie na wyrzeczeniu się dóbr tego świata i pieniędzy, ale tak naprawdę jest to tylko zewnętrzny aspekt tej cnoty ewangelicznej. Kto jednak nie osiągnie w nim doskonałości, nigdy nie dotrze do wewnętrznego jej wymiaru. Wyrzekłszy się więc ziemskich dóbr, należy żyć w całkowitym ogołoceniu z przywiązania do rzeczy, na które Reguła nam pozwala.”
3 września
„Jesteśmy członkami naszego Pana, należymy do Jego Najświętszej Matki oraz do wszystkich świętych. Powinnyśmy komunikować ożywione ich duchem, tak jakby oni żyli w nas i mieli większe prawo niż my do posługiwania się nami. Powinnyśmy, jako grzesznice, uważać, że nie mamy w ogóle prawa do nas samych, wszystko bowiem czym jesteśmy jest własnością Jezusa i tych, którzy do Niego należą.”