„Powierzcie się całkowicie Jezusowi Chrystusowi, Jego boskim rozporządzeniom, zadowalając się tym, że Bóg będzie zaspokojony w sobie samym i uczyni się zaspokojonym w was, w sposób, jaki Mu się spodoba, tak, że wasze zmysły nie będą miały w tym udziału. Trwajcie w stanie żertwy ponoszonym przez Jezusa w Najświętszym Sakramencie, pragnąc być ofiarowanymi Jego miłości.”
Wielka Sobota
„Współodczuwajcie ofiarę chwalebnej Dziewicy, która oddaje swojego Syna, która poddaje się decyzji bardzo surowego wyroku Ojca Przedwiecznego, wydanemu przeciw Jego własnemu Synowi. Nie opuszczajcie Go już. Proście, aby zabrał waszego ducha, aby Jego śmierć dokonała w was oddzielenia od samych siebie. Zamknijcie się w grobie, aby zmartwychwstać wraz z Jezusem. Nie zapomnijcie ofiarować mnie wraz z wami, a ja będę ze wszystkich sił czynić to samo względem was.”
16 marca
„Adorujcie posty i wstrzemięźliwość Jezusa Chrystusa na pustyni, radując się, że Kościół nakłada na was obowiązek naśladowania Go przez zachowanie czterdziestodniowego postu. Ofiarujcie umiłowanemu Zbawicielowi wasze posty, aby uczcić Jego posty i dla Jego miłości chętnie znoście niewygody, których doświadczycie z tego powodu, nawet głód, gdy go odczujecie, przypominając sobie, że On bardzo chętnie cierpiał dla was.”
10 marca
„Adorujmy Jezusa Chrystusa. Trwajmy u Jego stóp, nie traćmy Go z oczu. Zjednoczmy się z Jego dyspozycjami, aby mieć udział w Jego ofierze. To jest nasz obowiązek, nas, które w szczególny sposób jesteśmy żertwami. Będąc w ten sposób zjednoczone z cierpiącym Jezusem, ujrzymy się szczęśliwie przekształcone w Niego, a On umieści nas w samym sercu Boga. Wszystko to dokona się przez Jezusa Chrystusa.”
4 lutego
„Wiemy przez wiarę, że serce chrześcijanina jest świątynią Boga żywego. Trzeba więc jedynie skupić się, aby adorować w sobie Najświętszą Trójcę, Jej składać nasze hołdy i ofiary. Najwspanialszą z nich jest ofiarowanie siebie ku Jej chwale, bezustanne, przez Jezusa Chrystusa, który przedstawi nas swemu Ojcu.”
2 lutego – Ofiarowanie Pańskie
„Oto hostia czysta, święta, niepokalana, która po raz pierwszy dokonuje swej ofiary w świątyni Pańskiej. Oto pierwsza msza, którą Jezus, Wieczny Kapłan, odprawia publicznie, przy asyście swej czcigodnej Matki. To Ona przynosi Go do świątyni, daje Go Symeonowi, i niby boska kapłanka, ofiarowuje Go Ojcu Przedwiecznemu za grzechy świata.”