• Skip to content
  • Przejdź do głównego paska bocznego

Matka Mechtylda od Najświętszego Sakramentu

  • Start
  • Życiorys
    • W domu rodzinnym
    • Anuncjatka
    • Benedyktynka
    • Przeorysza
    • Wygnanka w Paryżu
    • Projekty fundacji
    • Ślub królowej
    • Narodziny Instytutu
    • Matka Boża Ksienią
    • Praktyki Instytutu
    • Duchowość Instytutu
    • Klasztor przy ul. Cassette
    • Rekolekcje
    • Projekt kongregacji
    • Fundacja w Toul
    • Agregacja Rambervillers
    • Zatwierdzenie Kongregacji
    • Agregacja Nancy
    • Konstytucje m. Mechtyldy
    • Fundacja w Rouen
    • Drugi klasztor w Paryżu
    • Agregacja Caen
    • Fundacja w Warszawie
    • Fundacje w Châtillon i Dreux
    • U schyłku życia
    • Pascha
  • Pisma
    • Rok z Matką Mechtyldą
    • Fragmenty pism
    • W obrazkach… :)
  • Ku beatyfikacji
  • Modlitwy
  • Aktualności
  • Kontakt

Fundacja w Warszawie

Tymczasem od kilku już lat ciągną się pertraktacje dotyczące fundacji w Warszawie. Królowa Maria Kazimiera w r. 1683 ślubowała Bogu sprowadzenie do Polski benedyktynek od nieustającej adoracji, jeśli wyprawa Jana III Sobieskiego pod Wiedeń zakończy się szczęśliwie. Dopiero jednak w cztery lata później przedsięwzięcie to dojdzie do skutku. 22 sierpnia 1687 r. mniszki, serdecznie żegnane przez m. Mechtyldę, wyruszają w drogę. Na każdym kolejnym jej etapie czekają już na nie listy Założycielki, towarzyszącej im myślą i sercem. „Przybywam raz jeszcze, by Was uściskać, kochane Dzieci, i życzyć Wam szczęśliwej podróży – pisze Matka.- Nie zaznam spoczynku ani radości dopóki się nie dowiem, że jesteście na miejscu.”

Do Warszawy siostry dotarły po dwóch miesiącach podróży, a że obiecany im klasztor istniał na razie tylko w sferze projektów, zamieszkały tymczasowo na Zamku Królewskim. Tu, w kaplicy zamkowej, rozpoczęły 1 stycznia 1688 r. nieustającą adorację i publiczne sprawowanie liturgii godzin, a 27 czerwca zostały w uroczystej procesji poprowadzone do przygotowanego dla nich klasztoru przy Rynku Nowego Miasta. M. Mechtylda z Paryża czuwała nad losem warszawskiej wspólnoty. „Wydaje mi się, że Polska jest moją ojczyzną, tak jest mi droga”- wyznała w jednym z listów.

Była to fundacja królewska, co w tym wypadku znaczyło także: zależna od kaprysów królowej. Siostry zaznały więc i biedy, i niepewności jutra, gdy Marysieńka, urażona ich zdecydowanym sprzeciwem wobec swych zapędów ingerowania w wewnętrzne sprawy klasztoru, kilkakrotnie chciała odesłać je z powrotem do Francji. M. Mechtylda starała się łagodzić napięcia częstymi listami, tak do sióstr, jak i do królowej. Ostatecznie klasztor warszawski przetrwał te burze, a dziś jest jedyną fundacją z czasów Założycielki istniejącą nieprzerwanie na tym samym miejscu.

<< Agregacja Caen
  
Fundacje w Châtillon i Dreux >>

Pierwszy Sidebar

Życiorys szczegółowy

  • W domu rodzinnym
  • Anuncjatka
  • Benedyktynka
  • Przeorysza
  • Wygnanka w Paryżu
  • Projekty fundacji
  • Ślub królowej
  • Narodziny Instytutu
  • Matka Boża Ksienią
  • Praktyki Instytutu
  • Duchowość Instytutu
  • Klasztor przy ul. Cassette
  • Rekolekcje
  • Projekt kongregacji
  • Fundacja w Toul
  • Agregacja Rambervillers
  • Zatwierdzenie Kongregacji
  • Agregacja Nancy
  • Konstytucje m. Mechtyldy
  • Fundacja w Rouen
  • Drugi klasztor w Paryżu
  • Agregacja Caen
  • Fundacja w Warszawie
  • Fundacje w Châtillon i Dreux
  • U schyłku życia
  • Pascha
Benedyktynki-Sakramentki © 2023