Agregacja Caen

W r. 1675 nawiązują się znów serdeczne relacje z klasztorem Matki Bożej Wspomożenia w Caen, gdzie Matka była przeoryszą w latach 1647-1650. Wymiana listów pozwala siostrom poznać bliżej duchowość i praktyki Instytutu. W r. 1680 proszą o wpisanie ich na listę osób stowarzyszonych, zobowiązując się do odprawiania wybranych godzin adoracji. Podczas swego czwartego pobytu w Rouen w roku następnym m. Mechtylda odwiedza też niezbyt odległy klasztor w Caen, gdzie powoli dojrzewa pragnienie przyłączenia się do Instytutu. Trudności oczywiście również przy tej agregacji nie brakuje – tym razem trzeba pokonać sprzeciw biskupa.

Wreszcie w maju 1684 r. Matka wysyła tam swoje mniszki. Pod ich kierunkiem siostry z Caen odbywają roczną próbę, która kończy się złożeniem przez nie ślubu nieustającej adoracji 30 września 1685 r., ku wielkiej radości Założycielki.

Próba agregacji klasztoru Matki Bożej Radości

Nie miała zbyt radosnego finału próba agregacji klasztoru Matki Bożej Radości. Przeorysza tego klasztoru, która schroniła się w Paryżu, w r. 1683 prosi o pomoc w zreformowaniu swej wspólnoty. Matka wysyła dwie mniszki i zgromadzenie składa śluby Instytutu w sierpniu 1686 r. Po śmierci przeoryszy część sióstr zmieni jednak zdanie, co stworzy sytuację tak trudną i bolesną, że mniszki m. Mechtyldy, zniósłszy wiele afrontów i upokorzeń, będą zmuszone powrócić do swego klasztoru.