Praktyki Instytutu

Od samego początku fundacji mniszki podjęły szereg praktyk, wyrażających w sposób zewnętrzny ich specyficzny charyzmat w kościele. Należą do nich:

nieustanna obecność przynajmniej jednej mniszki przed Najśw. Sakramentem (po zatwierdzeniu konstytucji siostry będą składać dodatkowy ślub podtrzymywania kultu i nieustającej adoracji Najśw. Sakramentu)
„reparacja” czyli długa adoracja wynagradzająca rozpoczynająca się Mszą św. i trwająca ok. 6 godzin, odprawiana kolejno przez wszystkie mniszki
godzina adoracji dziennie obowiązująca te mniszki, które nie mają w danym dniu wyznaczonego „dyżuru” przy utrzymaniu adoracji nieustającej
wystawienie Najśw. Sakramentu we wszystkie czwartki (możliwość częstszego wystawienia przyjęłaby m. Mechtylda z radością, ale nigdy nie było to dla niej warunkiem adoracji)
oficjum o Najśw. Sakramencie we wszystkie wolne czwartki roku.
Wyróżniającym znakiem stroju jest noszony na szkaplerzu symbol Najśw. Sakramentu.