Zatwierdzenie Kongregacji Benedyktynek od nieustającej adoracji

Zajęta fundacjami i formacją mniszek m. Mechtylda uprosiła o. Philiberta o napisanie konstytucji dla przyszłej kongregacji. Ukończył to dzieło tuż przed śmiercią w r. 1667. Wtedy też nadarzyła się okazja do ich zatwierdzenia i erygowania kongregacji, o co m. Mechtylda zabiegała od dawna.

Już w 1659 r. poczyniła konieczne kroki, aby uzyskać aprobatę swej fundacji przez papieża Aleksandra VII. Królowa-matka, Anna Austriaczka, sama podjęła pierwsze starania. Przy okazji pobytu we Francji kardynała Chigi, legata papieskiego, 11 sierpnia 1664 r. zostaje podpisane pierwsze zatwierdzenie, na razie odnoszące się tylko do czwartkowego wystawienia i oficjum o Najśw. Sakramencie.

Następną sposobnością staje się wizyta kardynała de Vendôme, również legata papieskiego, posiadającego bardzo szerokie uprawnienia. 29 maja 1668 r. wydaje on bullę zatwierdzającą kongregację benedyktynek od nieustającej adoracji i ich konstytucje. M. Mechtylda została przełożoną, mianowano także trzech wskazanych przez nią przełożonych kościelnych. Statut zarządu został tak pomyślany, by zabezpieczyć się przed ewentualną supremacją klasztoru paryskiego, z obawy, że wkrótce uczyniono by go opactwem komendataryjnym, co sprowadziłoby niechybnie ruinę materialną, ale przede wszystkim duchową Instytutu.