• Skip to content
  • Przejdź do głównego paska bocznego

Matka Mechtylda od Najświętszego Sakramentu

  • Start
  • Życiorys
    • W domu rodzinnym
    • Anuncjatka
    • Benedyktynka
    • Przeorysza
    • Wygnanka w Paryżu
    • Projekty fundacji
    • Ślub królowej
    • Narodziny Instytutu
    • Matka Boża Ksienią
    • Praktyki Instytutu
    • Duchowość Instytutu
    • Klasztor przy ul. Cassette
    • Rekolekcje
    • Projekt kongregacji
    • Fundacja w Toul
    • Agregacja Rambervillers
    • Zatwierdzenie Kongregacji
    • Agregacja Nancy
    • Konstytucje m. Mechtyldy
    • Fundacja w Rouen
    • Drugi klasztor w Paryżu
    • Agregacja Caen
    • Fundacja w Warszawie
    • Fundacje w Châtillon i Dreux
    • U schyłku życia
    • Pascha
  • Pisma
    • Rok z Matką Mechtyldą
    • Fragmenty pism
    • W obrazkach… :)
  • Modlitwy
  • Aktualności
  • Kontakt

Anuncjatka

W listopadzie 1631 r., mając lat 17, wstępuje do anuncjatek w Bruyères. Później powie, że „chciała być zakonnicą – i nic więcej”, wybór zakonu pozostawiła więc ojcu, dla którego oczywiście głównym kryterium była odległość klasztoru od domu rodzinnego. Katarzyna jest jednak szczęśliwa: odpowiada jej maryjny charakter tego zgromadzenia, niedawno przybyłego z Francji, cieszy się spełnieniem swych pragnień. Po dwóch miesiącach otrzymuje habit i przyjmuje imię: Katarzyna od św. Jana Ewangelisty. Profesję składa w 1633 r., a w dwa lata później stoi już na czele swojej wspólnoty.

Przełożeństwo jej przypada na bardzo trudny czas wojny trzydziestoletniej. Lotaryngię zalewają wojska szwedzkie. Dwudziestoletnia przełożona musi podejmować trudne i odpowiedzialne decyzje, od których zależy bezpieczeństwo i życie powierzonych jej pieczy zakonnic. W maju 1635 r. na wieść o szybko zbliżających się Szwedach, anuncjatki ratują się ucieczką. Z klasztoru w Bruyères pozostaną już wkrótce tylko zgliszcza. Dla m. Katarzyny od św. Jana i jej wspólnoty rozpoczyna się trzyletni okres tułaczki: Saint-Dié, Badonvillers, Épinal, Commercy, znów Épinal, Saint-Dié. Ucieczka przed żołnierzami, skrajne ubóstwo, głód, nieudane próby osiedlenia się gdzieś na stałe, wreszcie zaraza, na którą umiera większość sióstr. Pod koniec 1637 r. zostało już tylko 5 zakonnic a m. Katarzyna jest już u kresu sił. Jest wyczerpana fizycznie, przeżywa też ogromne trudności wewnętrzne: ogarnia ją zniechęcenie, pokusy przeciw wierze. Na początku wojny musiała uciekać w męskim przebraniu przed dawnym odrzuconym pretendentem do jej ręki, później niebezpieczeństwo pojawiło się z najmniej oczekiwanej strony – od jednego z przełożonych, który miał ją otoczyć opieką. Spowiednik doradza jej zmianę zakonu, co spotyka się z pragnieniami m. Katarzyny, która już od pewnego czasu myśli o klasztorze surowszym, o ściślejszej klauzurze. Jednak sprawa nie jest prosta: m. Katarzyna nie wie dokładnie, dokąd Bóg ją wzywa, a jako przełożona nie może nagle opuścić swojej wspólnoty. Modli się więc i czeka.

<< W domu rodzinnym
  
Benedyktynka >>

Pierwszy Sidebar

Życiorys szczegółowy

  • W domu rodzinnym
  • Anuncjatka
  • Benedyktynka
  • Przeorysza
  • Wygnanka w Paryżu
  • Projekty fundacji
  • Ślub królowej
  • Narodziny Instytutu
  • Matka Boża Ksienią
  • Praktyki Instytutu
  • Duchowość Instytutu
  • Klasztor przy ul. Cassette
  • Rekolekcje
  • Projekt kongregacji
  • Fundacja w Toul
  • Agregacja Rambervillers
  • Zatwierdzenie Kongregacji
  • Agregacja Nancy
  • Konstytucje m. Mechtyldy
  • Fundacja w Rouen
  • Drugi klasztor w Paryżu
  • Agregacja Caen
  • Fundacja w Warszawie
  • Fundacje w Châtillon i Dreux
  • U schyłku życia
  • Pascha
Benedyktynki-Sakramentki © 2022
Posting....