Matka Boża Ksienią

Kiedy m. Mechtylda wiedziała już, że będzie musiała stanąć na czele nowego dzieła, „powzięła zamiar uznania Najśw. Dziewicy przełożoną swego klasztoru – pisze w swych wspomnieniach powiernica Matki, hrabina de Rochefort. – Całe swe oparcie w prowadzeniu klasztoru widziała w opiece Królowej łask. O sobie miała tak niskie mniemanie, że pragnęła, by wszystkie oznaki czci, nawet te zewnętrzne, odnosiły się do tej Najśw. Ksieni. Mówiła bowiem: ” To Ona, Królowa nieba, jest Matką Słowa Bożego, uniżonego pod postaciami sakramentalnymi, Jej dziewicza krew uformowała Boże Ciało, które adorujemy, tylko do Niej więc należy tytuł i godność przełożonej domu Najśw. Sakramentu i tylko Ona powinna być za taką uznana.”

M. Mechtylda wybrała dzień oktawy Wniebowzięcia Maryi, 22 sierpnia 1654 r., na uroczyste poświęcenie Jej statuy w chórze i na ceremonię oficjalnego uznania Jej jedyną ksienią. Było to również nawiązaniem do jednej ze średniowiecznych tradycji benedyktyńskich, a jednocześnie skutecznym zabezpieczeniem się przed „komendą” (obsadzaniem urzędu ksieni przez protegowanych króla, osoby najczęściej nieodpowiednie, nastawione na czerpanie zysków, nierzadko doprowadzające klasztory do ruiny). Odtąd akt elekcji Matki Bożej na jedyną i wieczystą ksienię będzie powtarzany co roku w niedzielę w oktawie Wniebowzięcia, a wszystkie mniszki w tym dniu będą Jej składały uroczyste homagium. Także w każdym nowo erygowanym lub agregowanym klasztorze jest to jeden z pierwszych aktów. W imieniu Maryi funkcje przełożeńskie sprawują przeorysze, wybierane co trzy lata.