Fundacja w Toul

Lecz do utworzenia kongregacji potrzebne były co najmniej trzy klasztory tej samej obserwancji. Próba osiedlenia się w Saint-Dié w 1662 r. spełzła na niczym. W r. 1663 pojawia się projekt fundacji w Toul. Po załatwieniu wstępnych formalności mniszki, z m. Mechtyldą na czele, udają się tam w r. 1664. Towarzyszy im także hrabina de Châteauvieux – fundatorka, która po śmierci męża w 1662 r. wstąpiła do klasztoru przy ulicy Cassette, choć nie została mniszką (złożyła ślub czystości, posłuszeństwa i nieustającej adoracji, lecz zachowała prawo dysponowania swoim majątkiem).

Mimo zaciekłego sprzeciwu kapituły katedralnej fundacja dochodzi do skutku. 8 grudnia 1664 r. rozpoczyna się nieustająca adoracja i życie regularne, a mieszkańców Toul ogarnia tak wielki zapał do adoracji Najśw. Sakramentu, że klasztorna kaplica jest wręcz oblężona. Zgłaszają się też liczne kandydatki. Wkrótce klasztor w Toul stanie się prawdziwym skarbcem dobrych, mocnych powołań – stąd m. Mechtylda będzie wysyłać mniszki na wiele kolejnych fundacji, również do Polski.

W Paryżu także chętnych do podjęcia życia monastycznego nie brakuje, trzeba więc dobudować nowe skrzydło przy ulicy Cassette. Kamień węgielny położy pod koniec 1665 r. księżna orleańska, Małgorzata Lotaryńska – przyjaciółka m. Mechtyldy, wpływowa i wierna protektorka jej dzieła.