To Bóg uniża się aż po naszą naturę, to Bóg znosi tyle zniewag, bólu i hańby, to Bóg umiera za nas, za nasze grzechy; to Bóg, to Bóg, to Człowiek-Bóg! Ileż tracimy łask wskutek braku uwagi!

Och! Dla siebie mam serce z ciała, a dla mojego Boga jedynie serce z kamienia. Jestem wrażliwa na wszystko, co mnie dotyczy, a tak nieczuła dla Jezusa Chrystusa, mojego Pana! Jeśli nie możemy zajmować się tak, jak byśmy chciały cierpieniami naszego godnego uwielbienia Zbawcy, bądźmy pogrążone w pokorze i zawstydzeniu, miejmy przynajmniej jakieś współczucie dla […]

Czyńcie wszystko w duchu wewnętrznym. Widok czynności świętych wykonywanych po ludzku zabija mnie. Przylgnijcie do wszystkich tajemnic Pana Jezusa i do Jego nadmiernych cierpień. On umarł naprawdę, to nie jest wyobrażenie. Nie ma stworzenia na ziemi, które mając całkowite poznanie cierpień Pana Jezusa, mogłoby wytrzymać ich widok i nie umrzeć.

Co mówią wasze serca? Czy są poruszone nadmiarem miłości Boga-Człowieka? Nawet gdybyśmy były Mu bardzo potrzebne dla Jego chwały, nie uczyniłby już nic więcej ponad to, czego dokonał. O miłości, o miłości, jakże jesteś mało znana! Jesteśmy obojętne wobec całego twego nadmiaru!

Ojciec Przedwieczny dał nam swojego jedynego Syna. To dużo. Jednakże w pewnym sensie byłoby to dla nas za mało, gdyby nie dał Go nam, aby nas zbawił i odkupił, umierając za nas! O, co za nadmiar miłości! W tym świętym czasie Bóg wszystko czyni nowym, wszystko będzie odnowione. Przyjmijcie więc nowe życie w Jezusie Chrystusie […]

Choćby wszystko burzyło się i waliło, trwajmy w prostocie dziecka i spoglądajmy na wszystko ze świętą obojętnością. Popatrzcie na dziecko: nie robi wielkich planów, nie jest do tego zdolne. Nie martwi się tym, co będzie ani tym, co było. Takie właśnie powinnyśmy być. Trzeba być ogromnie prostym, aby zjednoczyć się z Bogiem i z Nim […]

Zaprawdę, Bóg jest nieskończenie godny miłości i powinnyśmy płonąć ogniem Jego miłości. Nie zadowalajmy się słuchaniem Jego głosu, trzeba jeszcze iść za Nim, iść na Kalwarię. Gdyby na Krzyżu nie popłynęła woda, nie byłoby chrztu. To ta woda obmywa nas i oczyszcza. Dobrze jest zająć się rozważaniem boskich tajemnic i przylgnąć do nich.

Trwajmy na pustyni u stóp Jezusa i błagajmy Go o udział w duchu Jego samotności i pokuty. Łaski prawdziwej pokuty spodziewajmy się od Boskiej miłości. Pokuta ta nie polega przede wszystkim na poście i umartwianiu, choć są one czymś bardzo dobrym, lecz przede wszystkim na przestrzeganiu ścisłego milczenia i zachowywaniu głębokiej samotności.

Adorujcie Wcielone Słowo i czcijcie pokorę najświętszej Dziewicy. Nie wychodźcie nigdy z tego usposobienia, pozostańcie w uniżeniu przed wielkością Boga i zdaniu się na Jego upodobanie. Cieszyłabym się bardzo, gdybyście były pełne Boga, gdyby wasze ciało, dusza i duch były przepełnione Jezusem Chrystusem. Pozwólcie się rzeczywiście posiadać Jego miłości. Ogołoćcie się z siebie, trwajcie ze […]

Jezus nie chce zgubić żadnej ze swych owiec. Cierpiał za każdą z osobna i za wszystkie razem, daje im siebie w Najświętszym Sakramencie. Syci was i karmi swym chlebem eucharystycznym, aby uczynić z was żertwy swego upodobania. Jesteście wybraną cząstką trzody i owczarni Kościoła