„Tak jak św. Andrzej trzeba opuścić wszystkie stworzenia, nawet święte, i oczekiwać, że Jezus raczy w końcu rzucić nam miłujące spojrzenie i wprowadzić do swego mieszkania. Następnie trzeba spodziewać się, że Pan Jezus zaszczyci nas swoim krzyżem, jak uczynił to względem św. Andrzeja. Jeśli nie będzie to krzyż z drewna, to przynajmniej będą to krzyżujące i surowe stany wewnętrzne, które strawią nasze ofiary i wprowadzą nas już w tym życiu do Domu Bożego, czyli do wewnętrznej głębi duszy.”
I niedziela Adwentu
„Jezus przyszedł i nieustannie przychodzi. To właśnie mówimy w responsorium brewiarzowym: Veniens veniet – Przybywając przybędzie. O to właśnie trzeba Go prosić nieustannie: Veni, Domine – Przyjdź, Panie (Ap 22,20); i przygotować się do tej łaski przez milczenie, skupienie i pokój serca, w całkowitym oderwaniu od siebie i od stworzeń.”
4 września
„Stworzenie z natury skłania się ku pysze i wyniosłości. Odziedziczyliśmy to po Adamie, naszym praojcu. Jeżeli zwrócicie na to uwagę zauważycie, że zawsze, ilekroć czegoś chcemy i pragniemy, nawet w związku ze sprawami Bożymi, wszystko odnosimy do nas. Raz szukamy jakiegoś oparcia, innym razem czegoś jeszcze, i tak Bóg nigdy nie jest jedynym motywem naszych intencji.”
3 sierpnia
„Nasza miłość własna nieustannie czegoś szuka i niej czerpałyśmy życie, życie pełne próżności, a nie prawdy, mające na względzie nasze własne sprawy, a nie czystą chwałę Bożą. Niestety, wciąż nie wiemy, co znaczy kochać Boga z miłości do Niego samego.”
2 sierpnia
„Jezus mówi do Apostoła [Mateusza]: „Pójdź za Mną”, a ten wielki chciwiec opuszcza wszystko na to boskie słowo [por. Mt 9,9]. Ileż razy jesteśmy wewnętrznie przynaglane, by wszystko opuścić, powściągnąć nasze ziemskie przywiązania, by podążać za Jezusem Chrystusem w Jego życiu ubogim i pełnym cierpień. Lecz nasze przywiązania są tak silne, że boska Mądrość musi pokrzyżować nasze plany, zesłać doświadczenia utraty i różnego rodzaju nieszczęścia, aby zabrać siłą to, czego nie chcieliśmy dać z miłości.”
Uroczystość Świętych Apostołów Piotra i Pawła
„Ecce nos reliquimus – Oto opuściliśmy [por. Mt 19,27]. To jest przyczyna triumfu i radości świętych w Raju. Tak, opuścili oni wszystko, aby podążać za Panem Jezusem. Opuścili nie tylko bogactwa, zaszczyty i światowe przyjemności, ale nadto i samych siebie. Prowadzili tu życie ukrzyżowane i pełne wyrzeczeń. To dusze umarłe dla ich własnego życia, a ożywiane jedynie życiem Jezusa.”