„Zachęcam cię do ukochania tego, co niszczy twoją miłość własną, burzy twe sprawy i poczucie zadowolenia. Zagub siebie tak, jak to tylko będzie dla ciebie możliwe i pragnij całym sercem ustanowienia królestwa Jezusa Chrystusa. Nie zaniedbaj niczego, co jest w zasięgu twoich możliwości, aby je w tobie przygotować i zachować w jego miłości.”
23 listopada
„Powinnyśmy mieć gorliwe pragnienie wyrwania z naszych serc wszystkiego, co sprzeciwia się naszemu Panu wszechwładnie w nas królować i mieć w nas upodobanie. To od nas samych trzeba rozpocząć wynagradzanie chwały tego godnego miłości Zbawcy. To w nas na początku trzeba ustanowić Jego królestwo. To w nas sprawiedliwość i świętość powinny dokonywać swego dzieła, by uczynić z nas prawdziwe żertwy.”
Uroczystość Jezusa Chrystusa Króla Wszechświata
„Chciałybyście, abym wam powiedziała o dwóch rzeczach, których pragnie od nas Bóg. Pierwsza: abyśmy patrzyły na Jezusa, Jego Syna, jako na naszego Króla i najwyższego Władcę, abyśmy oddawały Mu nieustannie hołd, abyśmy przedstawiały Mu wszystkie nasze potrzeby i pokładały niezachwianą ufność w Jego wszechmocnej dobroci. Druga: abyśmy stanowiły jedno, to znaczy, abyśmy były zjednoczone sercem i duchem w Jego boskiej miłości.”
21 listopada – Ofiarowanie Najświętszej Maryi Panny w świątyni
„Najświętsza Dziewica opuszcza wszystko, aby podążać za Panem, który prowadzi Ją do świątyni. Tak, jest tam prowadzona przez Ducha Bożego. Jest Ona, moje siostry, żertwą najświętszą i najdoskonalszą, jaka została ofiarowana Bogu od początku świata aż do tamtej chwili, i od której Najdostojniejsza Trójca otrzymała chwałę i upodobanie nieskończone. Lecz cóż robi Ona w świątyni? W sposób najwznioślejszy i najdoskonalszy praktykuje wszystkie cnoty: jest łagodna, uczynna, miłująca bliźnich, zawsze zajęta Bogiem, którego nieustannie adoruje w świątyni swego wnętrza.”
20 listopada
„Szczęśliwa małość, moje siostry! Kochajmy małość, kochajmy sytuacje, które czynią nas małymi, poniżonymi, wzgardzonymi, zapomnianymi przez wszystkich. Zapomnijmy także o nas samych. Jest to sposób, aby mieć nie tylko udział w tajemnicach Boga, ale zdobyć nawet Jego Serce. Tak, dusza pokorna rozradowuje Serce Boga.”
19 listopada
„Jeżeli pragniecie pokory, powinnyście podejmować niewielkie okazje do upokorzenia, które zsyła wam święta Opatrzność. Czyniąc w ten sposób, człowiek staje się pokorny, albo raczej mały i uniżony. Można bowiem powiedzieć, że jedynie Jezus Chrystus i Jego Najświętsza Matka byli pokorni, ponieważ będąc wielkimi, świętymi i panującymi uniżyli się, unicestwili i stali się najmniejsi wśród ludzi.”