Kiedy oczekuje się na wielki dar, myśli się o nim w dzień i w nocy. Oczekujemy na narodzenie się w naszych sercach Jezusa, który jest darem nad wszelkie dary. Pragniecie Go żarliwie i czyniłyście to już miliony razy, ale są to pragnienia bezskuteczne i przelotne. Najświętsza Dziewica pragnęła dać Go światu, pragnęli Go święci Patriarchowie, i widzimy, że liturgia jest pełna pragnień.
27 listopada – I niedziela Adwentu
Jezus przyszedł i nieustannie przychodzi. To właśnie mówimy w responsorium brewiarzowym: Veniens veniet – Przybywając przybędzie. O to właśnie trzeba Go prosić nieustannie: Veni, Domine – Przyjdź, Panie (Ap 22,20); i przygotować się do tej łaski przez milczenie, skupienie i pokój serca, w całkowitym oderwaniu od siebie i od stworzeń.
26 listopada
Być poddaną Jezusowi to chwalebnie królować. Jesteśmy Jego zdobyczą, wykupił nas za nieskończoną cenę, więc sprawiedliwe jest, aby posiadał nas całkowicie. Od tego momentu nie można Mu już niczego odmawiać, wszystko należy do Niego. Ale możemy także powiedzieć, że On cały jest dla nas, że w Nim niczego nie może nam zabraknąć. Żyjmy Jezusem chwalebnym i triumfującym w naszym sercu! Amen.
25 listopada
Królestwo Boże doznaje gwałtu i ludzie gwałtowni zdobywają je [por. Mt 11,12], ci, którzy dzięki stoczonym walkom stali się godni znaleźć je i posiąść. Ono jest w nas, a terytorium jego panowania powinno rozciągnąć się przede wszystkim nad naszą wolą, jako nad najlepszym regionem naszego wnętrza. Bóg nie omieszka panować również nad wszystkimi naszymi zmysłami w takiej mierze, w jakiej jesteśmy umarłe i ukrzyżowane dla samych siebie.
24 listopada
Odwagi, oddaj się cała Jezusowi Chrystusowi, łasce, która wydobędzie cię z ciebie samej. Radzę ci codziennie poddawać się działaniu mocy Jezusa w Najświętszym Sakramencie i łasce Jego wielkich wyniszczeń. Błagaj tę boską Wszechmoc, aby mocno cię pociągnęła, rozerwała twoje więzy i zniszczyła w tobie to wszystko, co sprzeciwia się królowaniu Jezusa Chrystusa.
23 listopada
Dusze dążące do Boga mają taki rodzaj zażyłości z naszym Panem Jezusem Chrystusem, który zobowiązuje mnie do odnoszenia się z szacunkiem nie tyle po prostu do tych dusz, ile do łaski Jezusa Chrystusa działającej w nich. Tak więc szanuję nie ciebie jako stworzenie, ale Boga prawdziwie królującego w tobie.